வினை ஒடுக்கம்

காலில் விழுந்த ஒரு துளி

என் உணர்வுகளை உயிர்ப்பித்ததோடு 

அல்லாமல் குனிந்த படி அமர்ந்திருந்த 

என் தவத்தையும் கலைத்தது .

யாருமற்ற வெளியில் 

எல்லைக்கல் போல் நிற்பதற்கு 

காரணம் ஏதும் அகப்படாமல் 

சற்றே தெளிந்தவனாய் 

நடக்க முற்படுகையில் 

விழுந்த துளி கண்ணீர்த்துளி 

என தெளிந்ததும் வரையறுக்கபடாத 

ஒரு முறுவலை உதிர்த்தேன் .

எப்படி இங்கு வந்தேன் 

அல்லது வந்ததாய் உணர்ந்தேன் 

என்று சிந்தித்து ஊர்கையில் 

பார்வை விளிம்பில் பட்டது ஆழ்கடல். 

சுற்றும் முற்றும் 

காதல் ஜோடிகளோ சுண்டல் காரனோ 

இல்லாததை வைத்து 

இது பொது கடற்கரை அல்ல 

என முடிவுக்கு வந்தவனாய் 

அலைகள் அருகே 

அமர எண்ணி நடக்கையில் 

நெற்றியில் முட்டியது 

தாழிடப்பட்ட அறைகதவு .

இது என்னுடைய அறையா 

எத்தனை நாள் இங்கு கிடக்கிறோம் 

என சிந்திக்க விருப்பமின்றி 

திரும்பி நடந்தேன்.

"இனிமேலாவது நிம்மதியாய் இரு " 

என்ற அவள் கடைசி வசனம் 

மட்டும் நினைவுக்கு வர , 

எவ்வித சலனமுமின்றி 

நாற்காலியை நோக்கி நகர்கிறேன்.